پوشاک ایرانی با مارک خارجی؛ حراج حیثیت تولید ملی

مقام معظم رهبری در «سال تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی» در مورد واردات بی رویه و غیرضروری پوشاک فرمودند: این تفاخر غلطی است که ما مارک های خارجی را در پوشاکمان، در وسایل منزلمان، در مبلمانمان، در امور روزمره و در خوراکی هایمان ترجیح بدهیم به مارک های داخلی، در حالی که تولید داخلی در خیلی از موارد بسیار بهتر است... من شنیدم پوشاک داخلی را که در بعضی از شهرستان ها تولید می  شود می برند مارک خارجی می زنند، برمی  گردانند.

اگر همین جا بفروشند ممکن است خریدار ایرانی رغبت نکند اما چون مارک فرانسوی دارد، خریدار ایرانی همان لباس را،

همان کت و شلوار را، همان دوخت را انتخاب می کند، این غلط است.

واردات پوشاک به روایت آمار

آمار و ارقام نشان می دهد که در سال ۹۰ نسبت به سال ۸۹ حدود 11.64 درصد واردات پوشاک افزایش داشته و در سال گذشته ۲۲ میلیون دلار صرف خرید پوشاک وارداتی شده است.

«مهر» می افزاید: آمار گمرک ایران نشان می دهد که امارات متحده عربی، ایتالیا و چین ۳کشور عمده مبداء واردات پوشاک به ایران در سال ۱۳۹۰ بوده و بر همین اساس در سال گذشته معادل ۸ میلیون و ۹۴۹ هزار دلار پوشاک از امارات متحده، ۴ میلیون و ۶۶۹ هزار دلار از ایتالیا و ۴ میلیون و ۳۷ هزار دلار پوشاک از چین میزان خرید ایران از این کشورهاست.

وزن محموله های پوشاک صادر شده به ایران نیز از امارات معادل ۹۸۶ تن، از ایتالیا۱۶۷ تن و چین ۵۴۹ تن اعلام شده و چینی ها با ارسال پوشاک ارزان رتبه اول صادرات ارزان پوشاک به ایران را به خود اختصاص داده اند.

انتخاب در ترکیه، خرید در امارات، تحویل در ایران

یک سایت تجاری ترکیه که در تجارت الکترونیک و ترانزیت کالا فعالیت می کند در بخش پوشاک و کفش، ضمن معرفی چند نوع لباس برای فصل پنجم (برخی از کشورهای اروپایی و آمریکایی علاوه بر ۴ فصل سال، فصل پنجمی را بین زمستان و بهار در نظر گرفته اند) به معرفی و تبلیغ پوشاک چینی می پردازد و به طور مشخص برای بازار ایران هدف گذاری کرده است.

این سایت در زیرنویس خود ضمن معرفی چند نوع کت و شلوار چینی، شلوار جین تایلندی، لباس فصل پنجم کودکان و کفش تولید هنگ کنگ می نویسد:«انتخاب در ترکیه، خرید در امارات، تحویل در ایران» و به این ترتیب روند سفارش، خرید و مصرف کالا را به طور مشخص معرفی کرده است.

در بخش دیگری از این سایت که به معرفی کالای تولید چین برای بازارهای آسیا پرداخته، این گونه می نویسد: لیسانس استانداردهای تولید محصولات چینی برای بازارهای آسیایی و آفریقایی از حمایت بهترین نشان های تجاری آمریکا و اروپا برخوردار است و فروشگاه های بزرگ ژاپن، مالزی و ایرانی دریافت کنندگان عمده محصولات چینی با لیسانس های درجه۲ آمریکا و اروپا محسوب می شوند.

«مرکز تجارت جهانی دبی» موسوم به DWTC نیز برای بازارهای ایرانی این گونه آگهی تجاری می دهد:«با افتتاح حساب در بانک های امارات، کالا را در بازار مقصد تحویل بگیرید» و سپس به معرفی نماینده DWTC در تهران می پردازد و تجار ایرانی را برای خرید از بازارهای دبی راهنمایی می کند!

مسموم شدن بازار پوشاک

«بازار پوشاک داخل کشور توسط نشان های تجاری نامرغوب چینی، مسموم شده است» این جمله را «محمد حمید امیر» از تولیدکنندگان پوشاک در گفت وگو با خراسان بیان می کند و می افزاید: تولیدکنندگان ایرانی باید با عرضه نشان های تجاری مرغوب ملی، سهم خود را از چینی ها پس بگیرند.

مدیرعامل گروه تولیدی پوشاک با اشاره به واردات ۲۰ میلیونی پوشاک در سال ۹۰ افزود: بخش عمده ای از پوشاک چینی وارداتی به ایران به علت ارزان بودن قیمت در بازار داخلی با استقبال مواجه می شود اما این کالاها به دلیل عمر کوتاه و کیفیت نازل هم به تولیدکنندگان داخلی صدمه می زند و هم مصرف کنندگان زیان می بینند.

«امیر» بخشی از این مشکل را متوجه تولیدکنندگان داخلی می داند ومی افزاید: به دلیل این که تولیدکنندگان داخلی صاحب نشان تجاری، بیش از آن که متوجه مصرف کنندگان کم بضاعت باشند، متوجه اقشار با درآمد بالا هستند، می بینیم که بازار به راحتی در اختیار تولیدکنندگان چینی و محصولات بی کیفیت آن ها قرار می گیرد و سهم بازار تولیدکنندگان داخلی در بازار پوشاک ارزان به سرعت کاهش می یابد.

وی تاکید می کند: امروزه در فضای تولید پوشاک ایرانی، جای نشان های تجاری برای قشرهای آسیب پذیر خالی است و در صورتی که تولیدکنندگان ایرانی به سوی تولید محصولات ارزان با نشان تجاری شناخته شده بروند می توان امید داشت که از واردات چینی در بازار پوشاک کاسته شود.

ما هم می توانیم

مدیر فروشگاه بزرگ عرضه کننده پوشاک خارجی در کوچه برلن تهران درباره چرایی عرضه پوشاک خارجی و استقبال خریداران از این اجناس می گوید: اجناس خارجی علاوه بر تنوع زیاد، اندازه های گوناگون، قیمت مناسبی در بازار دارند و از این رو مشتری در خرید پوشاک مورد نیاز دچار مشکل نمی شود.

وی توضیح می دهد: اجناس چینی از نوزادی تا بزرگسالی بسیار متنوع و در اندازه های گوناگون وارد بازار می شود و قیمت ها هم به گونه ای است که مشتری را به خرید ترغیب می کند به طوری که الان لباس نوزادی، لباس اندازه بزرگ، لباس مد روز (شلوار و حتی مانتو)، لباس مجلسی زنانه و کت و شلوار هم در انحصار چین است و قیمت ارزان این اجناس هیچ راهی را باقی نمی گذارد مگر این که مشتری از اجناس چینی خرید کند.

وی درباره این که چرا تولیدکنندگان ایرانی نمی توانند اجناس را با تنوع و کیفیت مناسب و قیمت مشتری پسند تولید کنند؟ می گوید: ما هم می توانیم اما مشکل اصلی تولید پوشاک در ایران کارگاهی بودن آن است یعنی تولیدکننده ایرانی در یک کارگاه کوچک فقط به تولید یک نوع پوشاک می پردازد زیرا دستگاه های آن کارگاه اجازه تنوع در تولید را نمی دهد ضمن این که تولید در سطح کارگاهی گران تمام می شود بنابراین فکر می کنم اگر کارگاه ها را به گونه ای ساماندهی کنیم که با هماهنگی یکدیگر تنوع تولید را با تولید انبوه آغاز کنند هم قیمت تمام شده کمتر خواهد بود و هم می توانند متناسب با مشتریان تولید خود را عرضه کنند.

این تولیدکننده درباره کیفیت کالای ایرانی نیز می گوید: اجناس ایرانی از کیفیت بالایی برخوردار است زیرا نظارت های صنفی بر تولید کیفیتی اعمال می شود و البته بخشی از علت گران بودن کالای ایرانی نیز همین است که تولیدکننده داخلی از مواد اولیه باکیفیت استفاده می کند و قیمت تمام شده بالا می رود و این در حالی است که مواد اولیه محصولات خارجی به ویژه چینی و تایلندی کیفیت مناسبی ندارد و تولیدکنندگان خارجی نیز محدودیتی از نظر استفاده از نشان های تجاری خارجی و تقلب در استفاده از نشان های تجاری اروپایی ندارند بنابراین تولید این کشورها به آسانی در بازار ایران که مشتری آن خواهان جنس خارجی ارزان قیمت است، به فروش می رسد.

«زارع حقیقی» بنکدار پوشاک در میدان ۱۷شهریور مشهد نیز ضمن تایید گفته های همکار تهرانی به منشاء ورود اجناس چینی به کشور اشاره می کند و می گوید: بخشی از اجناس چینی از فروشگاه های بزرگ چین در چابهار به سراسر کشور توزیع می شود و بخشی از آن را نیز مسافران و تاجران غیررسمی از پاکستان به بازار تهران و مشهد وارد می کنند.

زارع حقیقی می افزاید: کیفیت پوشاک ایرانی بسیار بالاتر از پوشاک چینی است اما قیمت ارزان «چینی ها» بازار ایرانی ها را کساد کرده و می توان با تولید انبوه، کالای ایرانی را به بازار وارد و چینی ها را از بازار خارج کرد.

وی ادامه می دهد: زائران خارجی از کشورهای عربی، پاکستان و حتی کشورهای آسیای میانه مشتریان خوبی برای پوشاک ایرانی هستند اما زائران ایرانی بیشتر اجناس چینی را می پسندند و علت اصلی آن قیمت پایین و متناسب با جیب ایرانی است.

زارع حقیقی به نکته مهم دیگری هم اشاره می کند: بازار پوشاک بسیار تابع مد است و برخی از کالاها فقط چند ماه مد روز است و به سرعت مدهای جدید جای آن را می گیرد یکی از ویژگی های اجناس خارجی به روز و تابع مد روز بودن است به طوری که وقتی یک لباس در اروپا مد روز می شود به سرعت در چین تولید و به سراسر دنیا ارسال می شود حتی در پاکستان و تایلند هم تولید و به سرعت به بازار ایران وارد می شود و این در حالی است که تولیدکننده ایرانی به دلیل برخی محدودیت های فنی از قافله مد روز عقب می ماند و به تولید سنتی خود ادامه می دهد و در عمل بازار را از دست می دهد.

دولت باید وارد میدان شود

در همین باره عضو کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی با اشاره به بازار شکننده تولید پوشاک داخلی می گوید: تولیدکنندگان داخلی پوشاک در حال حاضر رقیب اصلی خود را پوشاک وارداتی درجه ۲و۳ چینی می دانند بنابراین انگیزه خود را برای تولیدات باکیفیت از دست داده اند و فقط به کاهش قیمت با هر روشی می اندیشند.

دلخوش افزود: ارتزاق افراد زیادی به پارچه و تولید پوشاک در داخل بستگی دارد و واردات پوشاک خواسته یا ناخواسته به این افراد ضربه می زند و حتی موجب بیکاری آنان می شود بنابراین با حمایت از تولیدکنندگان داخلی پوشاک و سایر اجناس پارچه ای در جهت افزایش کیفیت و کاهش قیمت تمام شده و همچنین جلوگیری از واردات بی رویه انواع اجناس پارچه ای آماده از چین، می توان بازار مصرف پارچه در داخل را از محاصره چینی ها درآورد اما این مسئله به سیاست ها و تصمیم دولت بستگی دارد.

مدیر فروش یکی از نشان های تجاری معروف داخلی نیز با اشاره به لزوم حمایت دولت از تولیدکنندگان داخلی پوشاک می گوید: مهم است که بدانیم حداقل ۲نشان تجاری پوشاک ایرانی شهرت جهانی دارد و محصولات این دو شرکت جزو گران ترین محصولات بازارهای اروپا و آمریکاست بنابراین فکر می کنم که توان تولید پوشاک باکیفیت بالا در داخل وجود دارد و اگر سیاست های تنظیم بازار و تضمین کیفیت در داخل رعایت شود محصولات چینی، تایوانی و هنگ کنگی به طور طبیعی از بازار کشور کاسته خواهد شد و به نظر من سال ۱۳۹۱ می تواند سرآغاز این حرکت مهم و درآمدزا باشد.

وی ادامه می دهد:در سال ۸۹و۹۰ معادل 8.5میلیون دلار صادرات کت و شلوار به خارج از کشور داشتیم و شاید مهم تر از آن نسخه برداری نشان تجاری ایران در چین باشد که نشان دهنده کیفیت محصول ایرانی است و در این میان تنها چیزی که می ماند حمایت های دولتی و پشتکار تولیدکنندگان داخلی است تا شاهد حذف محصولات بی کیفیت از بازار مصرف ایران باشیم.

با توجه به توان مهندسی، طراحی و تولید پوشاک و شناخته شدن نشان تجاری محصولات پوشاک ایرانی در بازارهای جهانی می توان امیدوار بود که هم افزایی سرمایه و تجارت ۵۰میلیون دلاری پوشاک ایران به اقتصاد ملی بازگردد و شاهد تولید محصولات صادراتی و تسخیر بازارهای منطقه باشیم چرا که خرید پوشاک تولید داخلی با نشان های خارجی، تفاخر آزاردهنده برای ملت ایران خواهد بود.

چکیده گزارش

بازار پوشاک ایران پذیرای تجارت وارداتی ۲۰ میلیون دلاری محصولات چینی است. این حجم واردات در حالی است که به اعتقاد کارشناسان با توجه به زیرساخت ها و زمینه هایی که در ایران حداقل از نظر تولید پوشاک وجود دارد نباید هر سال شاهد حجم زیادی از واردات پوشاک بی کیفیت چینی باشیم. کارشناسان بر این نظرند که می توان تولید انبوه پوشاک در ایران را در سال تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی آغاز و در اقدامی جهادگونه محصولات باکیفیت پوشاک ایران را جایگزین پوشاک چینی کرد و ارزش افزوده پوشاک ایران را به اقتصاد ملی بازگرداند و اجازه نداد که سرنوشت کفش برای پوشاک تکرار شود!

منابع: pooshaak.com

روزنامه خراسان